12 mrt MIJN LEVEN MET DIABETES TYPE 1
Toen ik 7 jaar oud was ging ik op vakantie met mijn ouders en mijn zusjes naar Portugal. De weken ervoor voelde ik me niet zo lekker, maar ik hield me groot omdat ik de vakantie niet wilde verpesten. In Portugal aangekomen voelde ik me met de minuut slechter en het was moeilijk de schijn op te houden.
Met spoed naar het ziekenhuis
S’nachts gaf ik stiekem over. Ik hoopte dat niemand iets had gehoord zodat ze een fijne vakantie konden hebben. Ik voelde me erg zwak, misselijk en elke beweging die ik maakte kostte me veel moeite. Na een aantal dagen in Portugal was ik op. S’ochtends wilde ik uit bed komen en kon ik niet meer lopen. Mijn ouders schrokken heel erg, want ik was heel veel afgevallen in slechts één nacht. Het ging ineens extreem snel en ik kon niks meer. Ze wisten dat het fout was!
Met spoed hebben ze me naar de huisarts gebracht. Daar aangekomen prikte hij mijn bloedsuiker en die was zo hoog dat het niet meer te meten was. Hij zei dat we onmiddellijk naar het ziekenhuis moesten voor het te laat was.
Net voordat we op vakantie gingen…
Ik werd wakker in een ziekenhuisbed met mijn ouders aan mijn zijde en ze keken heel bezorgd. Ze vertelden me dat ik diabetes type 1 had, oftewel suikerziekte. Ik moest nog 1 week in Portugal in het ziekenhuis liggen. Ik werd daarna met een speciaal vliegtuig naar Nederland gebracht. Er zaten allemaal mensen in die ziek waren geworden in Portugal. Daarna moest ik nog 2 weken in Nederland in het ziekenhuis blijven waarvan 5 dagen in quarantaine.
Toen ik weer naar huis mocht dacht ik dat het nog wel over zou gaan, maar mijn ouders hebben me toen vaak uitgelegd dat dit niet het geval was. Het was voor altijd en ik moest ermee leren leven. Ik was altijd al een stil en verlegen kind, maar daarna werd het nog erger voor mijn gevoel. Ik voelde me anders en ik wilde die ziekte helemaal niet. Op kinderfeestjes kon ik ineens niet meer mee doen en kreeg ik ander eten of drinken. Op school mocht ik ook geen traktaties meer, anders zou mijn suiker omhoog schieten. Ik had een strikt dieet van het ziekenhuis gekregen en daar moest ik me aan houden.
Ik wilde niet dat zieke meisje zijn…
Fast forward naar de pubertijd.. ik kon het niet accepteren. Op school verborg ik zoveel mogelijk dat ik diabetes type 1 had. Ik wilde niet dat zieke meisje zijn. Ik ontmoette mijn beste vrienden en werd het tegenovergestelde van verlegen. Ik deed alles wat niet mocht. Spuiten of prikken deed ik weinig of in de wc. In het begin wisten alleen mijn beste vriendinnen het. Ik ontwikkelde een eetstoornis, hield niet van mezelf en voelde me altijd neerslachtig. Dit alles had trouwens niks met mijn type 1 te maken, maar hoe ik met mezelf omging had uiteraard wel veel invloed op mijn suikerwaardes. Ik voelde me dagelijks erg ziek.
Als ik bij de arts kwam deed ik net of ik niet snapte waarom het altijd zo hoog was, maar hij had me wel door. Hij drukte me op het hart dat het levensgevaarlijk was wat ik deed. Ik zou de 30 niet halen als ik zo door zou gaan. Ik moest deze ziekte nu echt eens serieus gaan nemen. Alsnog drong dit niet door bij mij.
Jarenlang ben ik zwaar depressief geweest, zonder dat iemand wist waar ik mee liep. Mijn jeugd en tienerjaren waren niet makkelijk om heel veel redenen. Ik was iemand die alles binnenhield, nooit wilde praten over mijn gevoel en dingen niet kon verwerken. Dat uitte zich uiteindelijk allemaal in een depressie. Door de depressie, de slechte voeding, eetstoornissen en geen beweging waren mijn suikers verre van stabiel. Dit maakte mijn lichamelijke en mentale klachten alleen maar erger.
Ik ging van de universiteit af, stortte me nog meer in het uitgaansleven en kon mijn hoofd maar net boven water houden. Voor iedereen hield ik de schijn op, maar van binnen had ik het erg moeilijk.
De knop ging om
Ongeveer 5 jaar geleden ging er een knop om. Ik ging nog altijd veel naar feestjes met vrienden en daar hebben we nieuwe mensen ontmoet. Ons groepje en hun groepje werden vanaf dag één beste vrienden, alsof we elkaar al jaren kenden. Ze gaven me zoveel positieve energie en ik was er klaar mee om me een slachtoffer te voelen. Ik vond mijn kracht terug en heb zonder hulp van iemand anders mijn eetstoornissen en depressie overwonnen!
Ik ging krachttraining doen, gezond eten, viel 20 kilo af, kwam van mijn eetstoornis af, werd gelukkig en een stuk energieker! Ging dit makkelijk ? Nee, het was een heel proces met veel ups en downs. Vaak ben ik terug gevallen in oude gewoontes, maar ik stond steeds weer op. Opgeven was geen optie meer, ik voelde voor het eerst in mijn leven passie en voldoening. Na een jaar startte ik de website Gymjunkies en ging ik me nog meer verdiepen in voeding, training, mindset en hoe wij als mensen werken. Weer een jaar later ging ik mensen coachen om de beste versie van zichzelf te worden!
Het leven met diabetes type 1 heeft veel ups en downs, daar schreef ik laatst een blog over. Maar ik besef me nu dat ik veel meer controle heb dan ik eigenlijk dacht! Je kunt van een ‘’zwakte’’ ook een sterkte maken. Ik wil nu, met mijn grote bereik online, mensen helpen en aansporen om de beste versie van zichzelf te worden. Of je nou wel of niet chronisch ziek bent. Ook met type 1 kun je een gelukkig en fijn leven leiden. Het voordeel vind ik dat ik gedwongen werd om gezonder te gaan leven. Deze ziekte pusht me om elke dag nog beter voor mezelf te zorgen en het is geweldig om andere mensen te kunnen motiveren/inspireren.
Mijn passie werd mijn bedrijf
Mijn Instagram account groeide snel omdat ik openhartig mijn verhaal deelde om mensen te kunnen helpen. Inmiddels heb ik bijna 50.000 lieve volgers en 2 websites die ik elke dag met liefde run. Ik mag daarnaast dagelijks mensen helpen met onze voedings- en trainingsschema’s, zodat ook zij fitter en gelukkiger worden. Wat ik vooral mee wil geven aan jullie is dat je met je mindset wonderen kunnen verrichten. Het ligt echt aan je instelling en of je over het algemeen positief kunt denken! Ik ben nu nog steeds veel ziek ( heb naast type 1 ook de ziekte van Lyme chronisch ) , maar ik kijk altijd naar wat ik wel kan i.p.v. wat ik niet kan.
Goed voor mezelf zorgen en dit delen met de wereld is mijn passie. Ik leer nog steeds iedere dag bij over onze gezondheid, voeding en mindset. Ik vind het super leuk om te testen wat goed voelt en wat wel of niet werkt. Inmiddels heb ik door de jaren heen al meer dan 1000 mensen mogen helpen met onze schema’s en mindset om hun levensstijl te veranderen. Dat geeft me zoveel voldoening!
Diabetes type 1 is er altijd
Als je iemand kent in je omgeving die diabetes type 1 heeft weet dan dat het niet alleen bij prikken en spuiten blijft. Bloedsuikers schommelen om heel veel redenen, zoals bijvoorbeeld stress of koude en warme temperaturen. Stemmingswisselingen zijn dan normaal en probeer begrip op te brengen.
Wat ik aan mensen wil meegeven als je zelf diabetes type 1 hebt is dat je meer kunt dan je denkt. Het geeft je een reden om extra goed voor jezelf te zorgen, gezond te eten en lekker te bewegen. De struggles die je dagelijks moet overwinnen kunnen je trots maken i.p.v. down. En als je het net als ik vroeger niet goed kan accepteren haal dan hoop en inspiratie uit mensen die het wel kunnen accepteren.
Binnenkort komt er een video op mijn YouTube kanaal waarin ik laat zien hoe het is om type 1 te hebben samen met mijn zusje, want zij heeft ook diabetes type 1. Dit is heel toevallig, want het is niet erfelijk. Je kunt je alvast abonneren op mijn kanaal om op de hoogte te blijven van nieuwe video’s!
Het delen van mijn blog(s) is lief. Ik wil graag meer awareness creëren rondom deze ziekte en met jullie hulp gaat dat een stuk sneller!
Diabetes type 1 is er altijd. Meer weten?
Neem een kijkje op www.daarkunjenietomheen.nl
Liefs, Cynthia
Je kunt mij ook volgen via:
Instagram, Facebook , YouTube & Bloglovin’.