15 jul Chronisch ziek | Hoe ga je om met onbegrip ?
Een tijd geleden hoorde ik van een vriend dat bepaalde mensen in mijn omgeving zich irriteren als ik over mijn ziektes praat op social media. Mijn zusje heeft ook diabetes en ook over haar werd een aantal jaar terug gepraat dat ze zoveel ” zeurt”. Dan heb ik ook nog chronisch Lyme en daar is zo weinig over bekend dat dat helemaal als een vage ziekte wordt gezien door veel mensen.
Onzichtbaar ziek
Niet alleen over mij of mijn zusje, maar ook over andere mensen die chronisch ziek zijn hoor ik allerlei rot opmerkingen voorbij komen.. ontzettend veel onbegrip en onwetendheid. Je krijgt vooral met onbegrip te maken als je chronisch ziek bent maar het is niet te zien aan de buitenkant. Mensen zien niet hoeveel moeite het je kost als je bijvoorbeeld een dagje weg bent om iets leuks te doen. Ze zien niet hoeveel pijn je hebt of hoe kapot je bent. Als ik op reis ben lijkt het net of het allemaal vanzelf gaat, maar in werkelijkheid kost reizen me ontzettend veel energie en heb ik veel pijn. Maar ik wil me niet laten tegenhouden door mijn lichaam…
Waarom ik dit vertel is omdat ik wil dat iedereen die chronisch ziek is zich niet alleen voelt hierin. Wij worden vaak gezien als de mensen die zoveel zeuren.. de mensen die altijd maar ziek zijn.. die altijd wat hebben. Guess what, hier hebben wij niet voor gekozen. Als we nu mochten kiezen hadden we gekozen voor een kerngezond lichaam.
Je voelt je tot last
Nu kan ik dit gelukkig van me af laten glijden, wat andere mensen denken of vinden moeten ze zelf weten. Ze staan niet in mijn schoenen. Maar voor veel mensen is dit moeilijk, wat ik heel goed begrijp! Ik krijg veel mailtjes of privé berichtjes van chronisch zieken mensen die zich door het leven worstelen maar weinig begrip krijgen van de omgeving. En dat kan echt heel lastig zijn, ze voelen zich een last voor hun omgeving voor de maatschappij.. en dit triggert weer depressies.
Ik heb het zelf heel lang rot gevonden, ben erg depressief geweest mede doordat ik altijd ziek was en ik voelde me ook tot last. Nog steeds heb ik wel eens die momentjes als het heel slecht met me gaat. En tegelijkertijd wil je sterk blijven, als je niet sterk blijft dan is de wil om te leven ook ver weg.. en niet omdat je niet wil leven, maar je wil niet op deze manier leven. Het is altijd een strijd en je stort vaak in omdat je lichaam niet mee werkt. Je probeert je staande te houden en wil ook graag wat bereiken in je leven.
Je bent een strijder
Ik wil iedereen die chronisch ziek is een hart onder de riem steken.. je bent niet alleen hierin al voel je je soms wel zo. Laat de wereld maar praten, jij bent ongelofelijk sterk en je bent een strijder.. dag in dag uit. Je wordt misschien gezien door veel mensen als een zwakkeling, maar het is het tegenovergestelde. Je bent super sterk, je strijd elke dag weer om je beter te voelen om te kunnen leven en veel mensen die kerngezond zijn zouden dit niet aankunnen. Neem het ze ook niet kwalijk dat ze het niet begrijpen, het is een gebrek aan inlevingsvermogen en ze kunnen niet voelen wat jij voelt. Ze bedoelen het niet als een aanval op jou, maar ze snappen het gewoon niet.
Het gaat erom dat jij weet wie je bent en dat jij inziet dat je sterk bent. Ik heb gelukkig een aantal hele goede vrienden die me wel steunen en jij zal vast ook iemand in je omgeving hebben die je wel steunt. één persoon is al meer dan genoeg. En als je niemand hebt, dan begrijp ik je als geen ander.
Geef nooit op
Ik lig nu weer in bed, helemaal op, uitgeput, pijn aan mijn gewrichten en mijn suikers schieten alle kanten op. Ik heb een slechte periode en probeer me al een half jaar staande te houden, mijn bedrijven te runnen en elke dag weer door te zetten. Sommige dagen zijn beter dan andere, ik laat mijn ziektes mij in ieder geval niet tegenhouden om een mooi leven te leiden!
Maar soms heb je dan even een momentje dat je breekt. En dat mag! Je mag je zo voelen, je mag even negatief zijn en je rot voelen en het oneerlijk vinden. Blijf er alleen niet in hangen. Na dat moment raap je jezelf bij elkaar, denk je aan alles wat je wél kan en alle lieve mensen in je leven die je wel hebt en strijd je weer verder.
You’re allowed to scream, you’ re allowed to cry but never give up!
Ik zou het leuk vinden als je me ook volgt via Instagram, Facebook , YouTube & Bloglovin’.